Diëtiste blog: Sinterklaas kapoentje!

"Hoeveel dagen is het nog voor de Sint komt?" vraagt mijn zoontje. Elke dag opnieuw die vraag. Maar wat leuker is, hij stelt zijn gedrag al is bij met de reflectie: "Ik zal dat is opruimen want de Sint ziet alles he". Of "Ik zal stoppen met ruzie maken met zus want wie weet krijg ik dan een pakje meer." Ja, ja, heerlijke tijden . Minder werk aan die opvoeding dankzij de komst van de Sint.

 Ik vraag ieder jaar aan de Sint en zijn team om geen snoep mee te brengen. "Ocharme die kindjes van Suzy", denk jij nu . Wees gerust, er komt toch steeds een lading zoets binnen. Ik denk dat dat oude boek van de Sint ook niet alle vragen kan bijhouden... Maar het moet gezegd, de portie snoep is net genoeg, net perfect om de Sinterklaas- magie te koesteren zoals het hoort. En dat is goed. We mogen genieten van zoets maar ... (nu komt die opgestoken vinger in die witte handschoen van de Sint) snoep dient niet als beloning, snoep is geen verdienste of geen troost. Niet voor kindjes, niet voor ouders. En ja, het hoort bij die leuke tijd, wat chocolade, marsepein, speculaas en nic nacjes. Dat kan perfect! Maar de focus moet liggen op de magie en het mogen ontvangen van onvoorwaardelijke liefde, verpakt in één (of meerdere) cadeautjes. Troosten en belonen met eten is een precedent tot emo-eten. En hey, goedbedoeld uiteraard, maar ik probeer het absoluut te vermijden. Met andere woorden, snoep is een gegeven in het leven dat niet mag bezoedeld worden met een emotionele lading van verdienste, troost of beloning. Ja, goed begrepen, je verdient zoets zonder enige voorwaarde .

Vele gewoontes, als uiting van ons gedrag, zijn terug te brengen tot de kindertijd. Een troostende oma die na een val op de knie die ronde, blauwe Deense boterkoekendoos opendoet (dat is pas nostalgie, toch?). Of na de plakker of na het ijs op de knie kreeg je een ijsje in de hand. Herken jij het? De liefste en allerbeste oma's deden het wel eens. Met een overvloed aan liefde en zich onbewust zijnde van aangeleerde conditionering. Je leert daar: 'Ik heb een pijntje en mag dus snoepen'. Later kan die pijn niet enkel fysiek maar ook geestelijk als voorwendsel gebruikt worden om te gaan emo-eten. 'Ik voel me niet lekker dus ik ga eten'. Sterker nog: 'Ik MOET eten hebben om me beter te voelen'. 

Ik wil noch de Sint, noch de lieve oma de vinger wijzen. Controleer enkel wat jij kan controleren en schrijf dus ook nog snel een brief naar de Sint om zo weinig mogelijk snoep te voorzien. Vraag hem om enkel hetgeen de kindjes lusten in hun koekendoosje voor school mee te brengen. Zo vermijd je teveel rondslingerende nostalgische verleiding.

En vergeet vooral niet te genieten van deze mooie tijd met je engeltjes uit het heden én het verleden !

Sinterklaas kapoentje, leg niet te veel verleiding in dat schoentje!